jacques lacan’a göre, insanların kimlikleri başka insanlara yansıtılarak oluşuyor daha doğrusu insan bilinci bunu kendi yapıyor. yani başkalarıyla olan ilişkileri, kişinin kendi kişiliğindeki sevdiği ve sevmediği özelliklerini taşıyor. tıpkı gerçek bir aynaya baktığımızda bedenimize dair sevdiğimiz ve sevmediğimiz şeyleri görebildiğimiz gibi. ayna teorisi, bir şekilde ilişki kurduğumuz insanlarda sevmediğimiz veya sevdiğimiz şeylerin aslında kendi içimizdeki şeyler olduğunu söylüyor. içimizdekilere yakın olanı buluyoruz, onu yansıma ile görüyoruz. fakat bunu, gündelik hayat içerisinde bilinçli şekilde fark edebilmek zor. teoremden çıkarılabilecek bir diğer yargı da mutluluğun başkalarına değil kişinin kendine bağlı olması